Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Nie zamierzam dziękować bogu za to, że zostaliśmy ocaleni - szepnęła. - Dlaczego? - Nigdy nie mogłam zrozumieć ludzi, którzy jako jedyni wyszli cało z opresji. Zwykle mówią tak: Opatrzność czuwała nade mną. Bogu niech będą dzięki! A ci, którzy zginęli? Uważam, że nie można być tak samolubnym, by sądzić, że pozostawieni przy życiu są więcej warci niż ci, którzy zginęli.

- Nie zamierzam dziękować bogu za to, że zostaliśmy ocaleni - szepnęła. - Dlaczego? - Nigdy nie mogłam zrozumieć ludzi, którzy jako jedyni w...

- Przyjaźń jest czymś bardzo pięknym, Cornelio. Czymś najpiękniejszym na świecie. Najtrwalszym, a zarazem najdelikatniejszym.

- Przyjaźń jest czymś bardzo pięknym, Cornelio. Czymś najpiękniejszym na świecie. Najtrwalszym, a zarazem najdelikatniejszym.

Jeśli tego pragniesz, możesz teraz skoczyć. Ale nie będziesz miała już więcej żadnej szansy, by żyć, by zrobić coś dobrego w jednym jedynym istnieniu, jakie zostało ci dane. Twój czas jeszcze nie nadszedł. Będziesz go miała dość, by leżeć nieżywa. Dziesiątki tysięcy, może miliony lat... Ty miałaś tyle szczęścia, by ujrzeć piękno na ziemi. Pomyśl o tych wszystkich, którzy urodzili się martwi lub nigdy się nie narodzili.

Jeśli tego pragniesz, możesz teraz skoczyć. Ale nie będziesz miała już więcej żadnej szansy, by żyć, by zrobić coś dobrego w jednym jedynym ...

Zawsze miałem problem z dokonywaniem wyborów, bo bałem się, że mogę się pomylić i będę musiał żyć z konsekwencjami nietrafionej decyzji.

Zawsze miałem problem z dokonywaniem wyborów, bo bałem się, że mogę się pomylić i będę musiał żyć z konsekwencjami nietrafionej decyzji.

Myślę, że cierpienia duszy często są niewidoczne, ale to one sprawiają najwięcej bólu.

Myślę, że cierpienia duszy często są niewidoczne, ale to one sprawiają najwięcej bólu.

Czasami zostawia się za sobą rzeczy, które się kocha, nawet te, które są częścią nas.

Czasami zostawia się za sobą rzeczy, które się kocha, nawet te, które są częścią nas.

Największym zagrożeniem są ludzie, którzy żyją, nie ci, którzy umarli - oni nie mogą cię skrzywdzić.

Największym zagrożeniem są ludzie, którzy żyją, nie ci, którzy umarli - oni nie mogą cię skrzywdzić.

- Co oznaczają te rysunki? - spytała, wskazując głową w kierunku obrazków na ścianach. - Dlaczego tworzysz aż tyle identycznych? - Pierwszy rysunek mi się nie spodobał, bo nie wyszedł taki, jak chciałem. Był beznadziejny. Julia spojrzała na niego zdumiona. - A dlaczego ten chłopiec ma skrzydła? - Bo to jest Ikar - wyjaśnił Elias. - Ikar? A kto to taki? - To taki chłopiec ze skrzydłami. Ojciec zrobił mu skrzydła, by mógł uciec od swoich wrogów. Ale chłopiec wzniósł się za wysoko i leciał zbyt blisko słońca, więc wosk zaczął się topić i skrzydła mu odpadły, a on runął na ziemię i się zabił. Gdyby jednak nie leciał tak blisko słońca, to udałoby mu się uciec. Wtedy ty skrzydła uratowały by mu życie. Julia przytuliła brata mocno do siebie. - Eliasie - szepnęła mu do ucha. - Czy oni znowu się z ciebie naśmiewali? Czy to dlatego pobiegłeś dziś tak szybko do domu, nie czekając na mnie? Czy dlatego nie zaczekałeś na mnie pod drzewem? Kiwnął głową, a Julia poczuła jego łzy na swoim ramieniu. - Gdybym miał takie skrzydła jak Ikar, to poradziłbym sobie. I wtedy nie musiałbym ciągle tak szybko biegać. - Gdybyś miał skrzydła, to latał byś wysoko nad ziemią, a wtedy nikt już nie mógłby zrobić ci żadnej krzywdy - powiedziała Julia, tuląc jeszcze mocniej młodszego brata. - I poleciał byś wysoko, wysoko w górę. - Byle nie za blisko słońca - dodał.

- Co oznaczają te rysunki? - spytała, wskazując głową w kierunku obrazków na ścianach. - Dlaczego tworzysz aż tyle identycznych? - Pierwszy ...

Jeśli miłość jest prawdziwa, nie przychodzi i nie odchodzi - rzekł. - Po prostu trwa przez cały czas.

Jeśli miłość jest prawdziwa, nie przychodzi i nie odchodzi - rzekł. - Po prostu trwa przez cały czas.